Human Design is boeiend, héél boeiend…maar dat het zomaar letterlijk en puur uit een kindermond kan rollen had ik nooit durven denken…
Ik zit onlangs buiten met mijn hele gezin gezellig te aperitieven op een zonnige zondagnamiddag.
Mijn kleindochtertjes Ebba en Tove (7 en 3 jaar) staan in het middelpunt van de belangstelling en ik geniet!
Mijn zoon gaat nog eens rond met de fles cava en ik vraag aan Ebba, die aan tafel zit te tekenen, of zij ook nog wat kinderbubbels wil…
Het gesprekje dat amper een halve minuut duurt gaat als volgt:
Ik: “Ebba???”
Zij: “Ja omoeke…”
Ik: “wil jij ook nog wat kinderbubbels??”
Zij: “HmmHmm”
Ik: “Is dat een ja of een nee meisje?”
Ebba springt van haar stoel, poneert zich op mijn schoot, pakt met beide handjes mijn gezicht vast en draait het in haar richting.
Ze kijkt mij met haar grote grijsgroene ogen glimlachend maar dwingend aan.
Ze zegt: “Luister goed he omoeke” ….
En ondertussen gaan haar wenkbrauwen omhoog waardoor ik begrijp dat ze iets zéér belangrijks gaat vertellen…benieuwd en met mijn kin in haar handjes luister ik aandachtig…
Ze zegt ” hmmhmm betekent ‘ja’ ” en UHUU betekent ‘nee’…”. en maakt ondertussen met haar hoofdje de ja en nee beweging…
Terwijl ze mijn gezicht nog steeds in haar polletjes heeft kijkt ze mij vervolgens onderzoekend aan en vraagt nog:
“Heb je het verschil gehoord omoeke??…
Ik, “Ja meisje…” en mijn mond valt open…
Zij glimlacht breed en springt weer van mijn schoot.
Ik, nog steeds perplex, denk: Oh mijn God, da’s waar, Ebba is een generatortje van de bovenste plank.
Dit is pure respons, in een wip vakkundig uitgelegd door mijn kleindochter van 7…. heerlijk!
Mia