Door de lens van een Projector


Projector: Is there something I can do for you?
Generator: Uhn – uh … No, please leave me alone, I really need to be focused and concentrated in my studies!
P: Well, I didn’t mean to distract you from what you are doing, however I think there is a better way to do what you’re doing.
G: What? Are you perhaps affirming that you would be better than me if you were in my shoes? Bwahaha!
P: Hmmmh, not really … I just noticed that you are not so organized in your studies and this puts a lot of pressure on you to hurry up to finish what you committed yourself to, so that you can prove that you were up to their expectations … Does that resonate with you?
G: Ah – huh … Definitely, yes, it resonates with me … thank you so much for guiding me to become aware of that … I really appreciate that! It’s a shame I was so rude before, I hope you can understand.
P: Sure! Actually, I didn’t formulate my initial question correctly … I feel sorry for that … so, would you be interested right now in knowing how you can organize yourself more efficiently?
G: Ah – huh … Yes, please, go ahead … I do appreciate your opinion about that!

Bovenstaande denkbeeldige conversatie las ik een tijdje terug op het internet, weliswaar bedoeld als HD quiz, om de mensen te laten raden welke kanalen, profielen en  open centra hier aan bod komen…. Eigenlijk wel een leuk idee, maar ik werd zo lastig op de manier dat de dialoog gestart en in vorm gezet werd. Ik voelde de drang om direct een nijdig antwoord te geven, tot een stemmetje in mijn hoofd zei: ho even Gerda, je bent emotioneel, lees het morgen nog eens, een nachtje over slapen, je weet hoe dit dingen kan veranderen….de volgende morgen was de reactie nog even hevig, dan nog maar een nachtje of twee over slapen. Blijkbaar laat het mij niet los, het blijft in mijn achterhoofd rondspoken.

Wat maakt mij nu zo nijdig? Waarschijnlijk de projector zin: Ik wil je niet storen in waar je mee bezig bent, maar ik denk dat er een betere manier is om te doen wat je aan het doen bent…. wel, dat je hierop een negatief antwoord krijgt, verwondert me niet. Als iemand dit op deze wijze aan mij zou zeggen zou ik zeker even afwijzend reageren. En mijn ervaring hier leert mij dat wanneer ik zelf of iemand anders op deze wijze iets brengt, er dan geen of zeker geen aangenaam gesprek meer volgt. Dit zet mij wel aan het denken: ja, wij projectors durven nogal eens ongevraagd advies geven, zeker niet altijd op een even lompe manier als hierboven, maar toch…Tja, het zien of voelen waar de energie verspild wordt of niet kan een last of een zegen zijn.  Een last wanneer ik het ongevraagd ga spuien, want dan krijg ik al gauw het deksel op mijn neus, waarna ik mij verbitterd ga terugtrekken, want ik bedoelde het immers toch goed…. wat denken ze wel, wel ik zeg niks meer dat ze het zelf maar uitzoeken… en net dan komt dikwijls de shift, laat nu net het observeren en niets zeggen de sleutel zijn. Wachten tot de andere je naar je mening vraagt of om hulp vraagt, niet makkelijk en zeker met al die emotionele druk die door mijn lijft loopt, voelt het dikwijls als een koorddanseres die danst op een slappe koord! Draai je tong geen 2 keer om, maar 10 keer en dan nog eens, Gerda. Geduld,geduld en nog eens geduld. En ja, dan totaal onverwacht krijg je de uitnodiging om te vertellen wat je geobserveerd hebt en ben ik niet meer degene die luistert, maar wel naar wie geluisterd wordt. Ben ik degene aan wie ze komen vertellen: ik heb het aangepakt zoals jij me gezegd hebt en het is gelukt, bedankt….en ik kan jullie verzekeren dat dit de zoete smaak van succes heeft!

Dus geeft mij maar onderstaande conversatie.

Projector : Hallo hoe gaat het?
Generator: Zus en zo, ik probeer me hier volledig op mijn studies te concentreren, maar het lukt niet al te goed, hoe meer ik me haast om de dingen te doen die ik beloofd had te doen, hoe minder ik het schijn te kunnen afmaken en hoe minder dat het ergens op lijkt.
Projector: Ja, ik ken dit gevoel, als ik druk zet dan lukt het minder en minder om iets zinnigs te doen en te voldoen aan de verwachtingen van de anderen, mij helpt het soms om de dingen zus of zo te organiseren….
Generator: Hé, zo had ik het nog niet bekeken, dit ga ik eens uitproberen.

Een tijdje later:

Generator: Hallo, weet je nog dat jij me vertelde die studie anders aan te pakken, wel ik heb het eens op jouw manier aangepakt en weet je, het is gelukt. Ik was echt fier op mijn werk en heb er heel veel respons op gekregen. Voor jou staat een voldane mens.
Projector: Wel dat doet me echt plezier, blij dat het zo een succesvolle oplossing bleek te zijn.

Ondertussen is er diep in mij ook het besef dat het moeilijk hebben met de eerste conversatie eigenlijk alleen maar te wijten is aan het feit dat dit maar al te dikwijls de manier is waarop we onze gesprekken voeren, vol goede bedoelingen van beide zijden, maar och zo dikwijls verkeerd begrepen van beide zijden. Het laat me eens te meer beseffen dat helderheid maar over tijd komt voor deze emotionele projector, en dat echt met elkaar praten nog niet direct voor morgen zal zijn. Er toch op vertrouwend dat elke keer dat het wel lukt een stap dichter is om vanuit onze eigen ware zelf te praten met elkaar.

Comments & Responses

Comments are closed.