Het is zomer en mijn buurvrouw vraagt me of ik geen zin heb om samen een buurtfeest te organiseren. Ik zeg niet nee maar voel dat een ja er toch nog niet echt in zit, ik neem het mee in mijn gedachten. Dan is er Kerstmis, een gezellige dag thuis. Op de chat praat ik even met mijn buurvrouw. We verwonderen ons, over de nieuwe vormen van communicatie en het voelt voor ons allebei toch maar vreemd dat we op slechts tien meter van elkaar via kabel communiceren…
Dan nodigt zij mij uit om samen met mijn man Stephaan bij hen een glas te komen drinken. Voor we het weten is daar opnieuw de uitnodiging om samen een buurtfeest te organiseren, en ja nu is er een ja onmiddellijk gevolgd door een hele stroom van ideeën. We plannen het feest voor 6 januari. Alles zit in een snelstroom, de nodige afspraken worden gemaakt, de uitnodiging dragen we met zijn allen uit in de gietende regen en we amuseren ons rot.
Ik verwonder mij er telkens weer over dat als je beslissingen neemt vanuit wie je bent en met volle respect voor wie de anderen zijn, dan ook alles op wieltjes loopt, niks teveel is en alles als vanzelfsprekend wordt beschouwd.
Dan volgt het bang afwachten, zal er genoeg volk komen? We waren het eens dat een week eigenlijk te kort was om te antwoorden, maar ik ben achteraf heel blij dat het maar een week was :-). 68 inschrijvingen van circa 90 genodigden…veel meer dan dat we had durven hopen. En wat me opvalt : iedereen richt zich met zijn vragen tot mij, bedankt ook mij, net alsof ik alleen vermeld sta op de uitnodiging en volgens Stephaan zelfs; alsof ik de enige ben die hier al twintig jaar woont…
Is dit nu de intense werking van mijn kanaal van gemeenschap, een design van een deel dat een geheel zoekt (37-40)? Ik heb het gevoel van wel. Het voelt een beetje als de lijm die nodig is om een gemeenschap bij elkaar te brengen. We komen zelfs in de krant met onze organisatie en de reporter zegt dat wij hem op de hoogte moeten houden van al onze activiteiten, als we tegen iets willen protesteren bijvoorbeeld,of actie voeren voor of tegen bepaalde dingen. Zou hij dan toch een glimp opgevangen hebben van de rebel in mij???
Wij sluiten het zeer geslaagde buurtfeest af met nog meer helpende handen dan er al waren bij het opzetten van de tenten, en praten met een tiental mensen nog wat na, ons warmend aan het gezellige vuur van de houtkorf, de intensiteit van de voldoening en de glans van het succes.
