Kinderen en Human Design


Mijn eigen experiment met HD startte 2 à 3 jaar geleden. Maar de meest fascinerende experimenten hebben eigenlijk bij mijn kinderen plaatsgevonden.

Zelf ben ik een projector, mijn man is een manifestor. Mijn oudste zoon van 4,5 jaar is ook een projector en mijn twee jongsten, een tweeling van 14 maanden, zijn manifesting generators.
Zelf experimenteren is heel interessant en leerrijk, maar zoals velen heb ik vaak gedacht: ‘verdorie, had ik dit maar eerder geweten’. Zoveel ervaringen van toen die je nu binnen een HD-kader plaatst.

We zijn allemaal als kind geconditioneerd, vaak om een generator te zijn of een manifestor. Ik denk vaak dat mijn leven anders zou geweest zijn mocht ik uitgenodigd of erkend geweest zijn als projector. Er zou me veel ‘bitterheid’ gespaard gebleven zijn.

Dan is het leren kennen van human design, als je jonge kinderen hebt, een geweldig geschenk!
Ik heb drie zonen, ze krijgen een gelijkwaardige opvoeding. Toch krijgen ze soms een andere aanpak vanuit human design-perspectief.

Zo gaan ze bijvoorbeeld alledrie op hetzelfde uur slapen. Een projectorkind leg je namelijk best in bed voor het moe is. Zoniet gaat hij in overdrive door de energie van anderen rondom hem. Hij kan niet ‘unwinden’ en blijft  nog uren wakker waarbij het hele huis moet wakker blijven. Dus bij ons thuis beslist projector-mama wanneer het bedtijd is voor de projectorzoon, wat doorgaans op het moment is dat de kleinsten ook gaan slapen.

De manifesting generators kan ik gewoon eender wanneer in hun bed leggen wanneer zij beslissen. Ze spelen zichzelf in slaap en je hoeft niet meer naar boven te gaan. Doorgaans zijn ze elke dag op hetzelfde uur moe (in tegenstelling tot de protesterende projector) en houden ze zich flink bezig in bed tot ze in slaap vallen.

Ook wat de eetgewoonten betreft zijn hier verschillen. Onze projector-zoon is gericht op textuur van zijn eten. Als baby kon het hem weinig schelen of zijn melk, pap of patatjes koud of warm waren. Maar de vorm was zeer belangrijk en kon tot geweldige discussies leiden. Sinds we dat weten, vragen we hem eerst onder welke vorm hij zijn eten wenst. Hij heeft een nerveuze component in zijn design wat eten betreft. Dit houdt in dat het niet evident is om bij ons aan tafel te zitten. We hebben ondervonden dat hij beter en rustiger eet als hij alleen zit aan een eigen tafeltje, terwijl hij naar een film kijkt. Zit hij bij ons aan tafel (of als er bezoek is), dan gaat hij volledig op in de energy flow en wordt eten een strijd.

De kleinsten zijn dan weer wel gevoelig aan temperatuur. Borstvoeding vonden ze ok, maar liever nog de borstvoedingsmelk in een fles die nog extra opgewarmd was. Ook later, bij de vaste voeding moesten we zelfs de fruitpap opwarmen om hen te laten eten. In deze fase leerde ik hun design kennen wat eten betreft. Eens ik rekening hield met het opwarmen, aten ze plots veel beter.

Zij zitten dan weer wel graag aan tafel, zij eten en verteren beter in gezelschap.

De kleinsten spreken nog niet,  maar het is belangrijk om hen gewoon te maken aan het reageren op een respons met uhuh of hmhm. Zo hou ik hen een lepel voor om hen zelf te laten voelen of ze hun mond willen openen of niet. Ik probeer hen gewoon te maken aan vragen, ‘gaan we aan tafel?, wil je iets eten?, gaan we spelen?’. Bij de oudste wordt dit dan, ‘ het eten is klaar, als je zin heb kan je aan tafel, als je straks zin hebt, kunnen we een puzzel maken’.

Het is geen evidentie om hen elk op een andere manier te laten eten, spelen, slapen. Maar elk kind is uniek en het is de logica zelve om hen vervolgens ook zo te behandelen.

Voor mij is het een investering in mijn kinderen en hun toekomst. Ik vind het vooral belangrijk dat ze zichzelf en de anderen leren kennen en dat ze zich uitgenodigd of gevraagd voelen. Dat ze begrijpen dat interactie met anderen heel belangrijk is, soms noodzakelijk. Maar vooral dat ze vanuit hun eigen uniek-zijn ook het uniek-zijn van anderen zien en zo met hen in interactie gaan.

Daar ligt de sleutel tot het zich goed voelen, geliefd voelen, gelukkig voelen. Als alles klopt en als ze weten waar hun strategie ligt en leren herkennen wat goed is voor hen.

Elke

 

Comments & Responses

Comments are closed.