Een weekje Biarritzen door de ogen van een emotionele projector…


Een weekje Biarritzen kondigde ik aan op mijn facebook status..Dat betekent zoveel als: een week meewerken aan de verbouwing van de B&B van Dirk Nellens en Nina en Linda Rosas in St Esteban,in het Baskenland,in ruil voor Human Design workshops.In oktober had ik al eens deelgenomen aan de “Human Design for Work” deal (je kan hier meer over lezen op hun pagina op facebook.

Ik was wel heel benieuwd wat mij deze keer zou brengen. Niet al teveel verwachten,open staan voor-  ervaringen, vooral voelen en niet teveel denken vermaande ik mijzelf.

‘s Middags aangekomen schoven we meteen aan tafel. Heel lekker was het, buiten eten maakt het dubbel zo fijn. Dat die Fransen in een sneller ritme zaten als wij namen we er verrast bij. Is er niet iets zoals leven als god in Frankrijk? Zit ik dan zo fout als ik mij hier rustig tafelen bij voorstel?

 

Het valt me meteen op hoeveel werk er ondertussen al verzet is, de tuin heeft een nog jonge maar mooie aanblik. Ja,voor mijn ogen zie ik hier alles al weelderig bloeien. De vele handen hebben al een groot deel van wat in oktober nog maar een papieren droom was verwezenlijkt. Dit wakkert mijn nieuwsgierigheid aan om ook de werken aan de binnenkant te overschouwen.

 

Dan komen we binnen in de keuken. Ongelofelijk, er is al een keuken, weliswaar nog niet helemaal klaar maar zo veel belovend en aantrekkelijk om hier aan de slag te gaan. Wat w ik toen nog niet wist, is dat deze wens al snel in vervulling zou gaan. In mijn bagage had ik alleen verfkledij gepakt. Vol verwondering liep ik mee langs de schitterende trap met zijn hexagram markering in de leuning,langs al de kamers die nu echt op kamers lijken en waar badkamers vorm gekregen hebben of krijgen.Heel indrukwekkend, eens te meer zie ik de prachtige ziel van dit huis en begrijp ik hoe zij hen kon verleiden…

 

Zondag is het een dag van verder aankomen, oude bekenden begroeten en kennismaken met de enige nieuwe persoon in de groep, die ook een projector blijkt te zijn. Het is telkens  aangenaam om te ervaren hoe dit toch een zekere band schept een onmiddellijk gevoel van herkenning. Mijn verjaardag wordt gevierd en ingezongen, gek eigenlijk hoe mijn verjaardag de laatste twee jaren onlosmakelijk verbonden blijkt te zijn met Human Design.

 

Er wordt uitgenodigd om die avond samen te zitten en uit een mooie set kaarten; die kaart te kiezen die je verwachtingen symboliseert. Daar gaat mijn wens om zonder verwachtingen de week in te gaan. Iedereen vertelt waarom hij die kaart gekozen heeft en daarna wordt ze doorgeven en vertelt elkeen wat hij ziet in die kaart. Dit is echt boeiend om te horen hoe we allemaal kijken vanuit ons unieke zijn. Het is ook even schrikken wanneer iemand iets lovend over mij zegt en ik plotseling voel hoe al die blikken zich naar mij richten vol verwachting. Wow, hier wil ik nu even niet zitten. Al die projecties op mij, wetende dat ik velen zal teleurstellen als 3/5 profiel….Het is fijn dat ik dit later in de week nog eens kan bespreken en hoor hoe ook iemand anders, een 5/1 profiel, gelijkaardige ervaringen blijkt te hebben met projecties.

 

Maandag zal beginnen met de verhalen van ieder die er bij was :  over het ongeval dat een van hen overkomen is die nacht, waarbij het missen van een traptrede haar met haar hoofd tegen een stenen muur liet botsen om te eindigen met haar hoofd op de gemiste trede. Zo belandt ze met drie hechtingen voor de rest van de week bij mij in de keuken. Het samenwerken is voor ons beiden een heel bijzondere ervaring geweest, waar ik volop kon genieten van een heel individueel gedefinieerde persoonlijkheid,die geheel haar eigen weg volgt.. Zij confronteert me ook met het feit van hoe “freaky” mensen onze individualiteit soms kunnen ervaren. De verschillende verhalen over het  gebeurde laten me nogmaals zien hoe ieder van ons dit vertelt vanuit zijn eigen design en hoe graag ik ook luister naar deze verhalen, ik zal gedurende de rest van de week nog meermaals zien hoe het kanaal 13/33 zijn werk doet. Hoe mensen hun verhaal makkelijk aan me toevertrouwen, hoe zeer ik dit  apprecieer  als projector, hoe diep me dit kan raken en hoe dankbaar ik ben om mogen deel uit te maken van deze ervaringen want ze leren mij ook zoveel over mezelf…Ze laten me ook zien hoe het nog steeds als balanceren op een slappe koord is om met een open hoofd als het mijne mezelf niet te verliezen in de problemen van anderen maar ik merk wel dat veel oefenen hier toch wat begint te helpen ;-).

 

Ik zag ook hoe manipulatief we ( poort 44) bezig zijn om ons leven naar ons geconditioneerde hand te willen zetten en hoe we het collectieve weten gebruiken om onze familie,stam,groep te leiden naar wat we denken dat goed voor ze is. Dit was echt een eye-opener voor mij…Tevens zie ik nu ook hoe makkelijk we vervallen in onszelf bewijzen, hoe we uit angst confrontaties uit de weggaan,hoe we ons steeds afvragen “ben ik geliefd” en “is dit wel de juiste richting”, hoe we vasthouden aan zogenaamde zekerheden en ons steeds weer  onder druk laten zetten vanuit angst, maar gelukkig dit alles ook sneller beginnen te doorzien. Zien en voelen dat  we, door  even kwetsbaar te durven zijn,  de schoonheid en intensiteit van de emoties kunnen ervaren en dat een traan en een lach elkaars gelijke kunnen zijn.

 

Gedurende de week heb ik meerdere keren stilgestaan bij wat een mogelijkheid Human Design mij schenkt om naar de wereld, de mensen en mijzelf te kijken, de fantastische mechaniek te zien, te zien hoe het me toestaat de dingen minder persoonlijk te nemen en me zo de vrijheid bezorgt om van mezelf en de anderen te houden. Hoe het ons de kans geeft om meer en meer van uit ons hart te communiceren. Voor het eerst kunnen blij zijn dat ik een projector ben, voelde als thuiskomen bij mezelf. Dit was een reis van “deep into me I see” Bedankt aan iedereen voor het mogen meebeleven.

 

Comments & Responses

Comments are closed.