De cirkel rond. Over het échte nieuwe jaar en het sluiten van de cyclus


Ik hou van ceremonies en rituelen. Ik vind het heerlijk om met en voor een groep mensen een betekenisvolle beleving te creëren, om samen stil te staan bij het zetten van een belangrijke stap en zo de diepgang van een moment te voelen en te eren.

Op het eerste gezicht is het dus best wel vreemd dat ik me in de overgang van oud naar nieuw nooit echt heb kunnen vinden. Het samen aftellen naar middernacht doe ik omdat iedereen het doet en omdat – ik beken – de champagne en de wijn tegen die tijd meestal al rijkelijk hebben gevloeid. Ik kan, als ik in de mood ben, wel genieten van de feestende en lachende gezichten om me heen, maar echt raken doet het me niet. En de obligate goede voornemens blijken een week later meer dan eens een maat voor niets.

Geen wonder, zegt Human Design. 1 januari is slechts een datum op de Gregoriaanse kalender. De zon heeft op dat moment haar reis rond de aarde nog niet voltooid: pas wanneer ze poort 41 in de eerste lijn bereikt, het startcodon, kunnen we energetisch gezien spreken van een nieuw begin. En dat moment valt in de derde week van januari, dit jaar op 22 januari 2014 om 03:01:59 (UTC/GMT).

Op de jovian archive website vind je de Phoenix Rising Filmpjes: een reeks van informatieve ‘web shows’ die Ra Uru Hu samen met zijn oudste zoon maakte tussen midden 2010 tot Ra’s overlijden in 2011. In afleveringen 15 en 16 spreekt Ra over de weken in aanloop naar het Rave Nieuwjaar: de reis die de zon/aarde maken doorheen de verschillende poorten blijkt een prachtige en intelligente dans van afsluitende bewegingen. Iedere fase zet aan tot andere beschouwingen en vragen, en geeft je – op een manier die voor jou correct is – de kans om de cyclus goed af te sluiten. Een kort overzicht:

Fase 1: Terugblikken op de voorbije cyclus – de zin van wat er is geweest
zon in poort 38 (strijd), aarde in poort 39 (hindernis)
31 dec 2013 +/- 01:57u – 5 jan 2014 +/- 14:25

Was er een zin? Heb ik die vervuld? Heb ik überhaupt zin gevonden in de voorbije cyclus? Wat was zinvol, wat had zin voor mij en wat niet?

Fase 2: Een eerste blik vooruit – wie zijn mijn beste bondgenoten
zon in poort 54 (ambitie), aarde in poort 53 (begin)
5 jan 2014 +/- 14:25 – 11 jan 2014 +/- 02:49

Wie omringt me? Met welke mensen kan ik samenwerken, op wie kan ik rekenen, wie kan vertrouwen? Wie was er voor me, wie niet? Wie kan me helpen in mijn ambitie, wie maakt transformatie mogelijk, met wie kan ik de basis leggen voor een nieuw begin?

Fase 3: Naar binnen kijken, evalueren en afronden – mijn innerlijke waarheid
zon in poort 61 (innerlijke waarheid), aarde in poort 62 (overwicht van het kleine)
11 jan 2014 +/- 02:49 – 16 jan 2014 +/- 15:23

Wat is mijn innerlijke waarheid? Wat zijn de feiten, wat is mogelijk? Wat inspireert me, volgens mijn innerlijke autoriteit, mijn kracht om mijn eigen potentieel te realiseren?

Fase 4: Overgave en aanvaarding
zon in poort 60 (beperking), aarde in poort 56 (zwerver)
16 jan 2014 +/- 15:23 – 22 jan 2014 03:01:59

Deze fase gaat over het loslaten van het verleden, zowel van wat heeft gewerkt als van wat niet heeft gewerkt. Laat alle verhalen over jezelf los, al die “ enorme dilemma’s” waar je denken je voor stelt. Je kunt je eigen toekomst niet uitdenken. Accepteer de beperkingen die er zijn, pas dan kun je ze overstijgen. Door los te laten in overgave, kun je met open geest, open armen en vol vertrouwen in een nieuwe ervaringscyclus stappen. In het Nederlands zegt het woord ‘aanvaarden’ zoveel: het betekent ethymologisch gezien zowel ‘accepteren’ als ‘zich op weg begeven”.

En wat doe ik hier nu mee?

Je kunt hier week na week diep over nadenken als dat voor jou klopt. Je kunt bestuderen waar elke poort voor staat, mindmaps maken en het voorbije jaar helemaal aan de revue laten passeren.

In mijn geval werkt dat niet, heb ik al tot mijn scha en schande ondervonden: mijn receptieve brein krijgt daar alleen maar hoofdpijn van, mijn open hoofd raakt helemaal in de war en mijn geconditioneerde angsthaas voelt zich meteen geroepen om in één moeite door mijn hele leven op te lossen. Alsof dat ooit zou lukken.

Ik zie mezelf wel anders kijken naar wat er om me heen gebeurt. Ik voel mezelf meer geduld opbrengen voor het oude dat zich langzaam maar zeker opplooit zodat het nieuwe zich kan ontvouwen. Ik laat mezelf schrijven wanneer ik daar zin in heb, en ontdek met mijn handen mee wat er verschijnt. Ik let op synchroniciteiten. Ik merk hoe ik in de voorbije fase van het terugblikken in kleine en grote gesprekken terecht kwam over zin en onzin, en hoe de boeken die ik las en de films die ik zag meer dan eens prachtige spiegels waren voor mijn innerlijke beleving van de dingen. Ik stel vast dat ik momenteel de ene na de andere ontmoeting heb met vrienden, collega’s en mogelijke nieuwe partners. En ik ben nu al benieuwd wat de fase van innerlijke waarheid me zal brengen.

Ik kijk als ik eerlijk ben in het bijzonder uit naar de laatste week voor het nieuwe rave jaar. Het gewicht van alles wat was zomaar mogen loslaten, wat lijkt me dat hemels. Mijn fantaserende brein kan het niet laten: ik zie mezelf nu al als een zwerver die hebben en houden achter zich laat en vrolijk fluitend aan een nieuw avontuur begint. Zo’n leuk beeld dat ik het nog even vasthoud. Tot ook dat verlangen zijn grip verliest en er enkel overblijft wat er is.

Wil je nog thee, Stien, vraagt Gerda, die hier tegenover me zit terwijl ik dit zit te typen. Ahuh, hoor ik mezelf antwoorden. En voel in een split seconde dat dit een bijzonder betekenisvol moment was. Een mini-ritueel. Met een bondgenoot om u tegen te zeggen. Wat kan een mens meer vragen.

Comments & Responses

Comments are closed.